Σε 6 μήνες θα συμπληρωθούν 40 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου. Ποιός θα το φανταζόταν ότι η γενιά που πάλεψε και κατάφερε να απαλλάξει τη χώρα από το χουντικό καθεστώς με σύνθημα το γνωστό σε όλους πλέον «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» θα έφερνε την χώρα στην σημερινή κατάσταση. Κοιτάξτε γύρο σας και δείτε ποιό απ’ αυτά τα τρία διατηρείτε ακέραιο σήμερα;Καθημερινά συνάνθρωποι μας παίρνουν σειρά από τις πρώτες πρωινές ώρες στα συσσίτια της εκκλησίας και των δήμων όντας σε μια απελπιστική κατάσταση μην έχοντας την δυνατότητα να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί στον εαυτό τους και στην οικογένειά τους.
Ελευθερία δεν είναι μόνο να μπορείς να περπατάς στον δρόμο ανενόχλητος ότι ώρα θέλεις. Μέρος της ελευθερίας είναι οι ίσες ευκαιρίες στην ζωή και στην απασχόληση, πράγματα τα οποία δεν ισχύουν στις μέρες μας και ιδίως στους νέους ανθρώπους που τώρα κάνουν τα πρώτα ουσιαστικά βήματα στην ζωή τους. Όταν καθημερινά ζούμε σε ένα περιβάλλον που παραπληροφορεί, προπαγανδίζει και κατευθύνει την σκέψη των ανθρώπων υπάρχει έστω και ένας πολίτης αυτής της χώρας που πιστεύει πως ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία;
Τελευταία άφησα την παιδεία γιατί ως φοιτητής ζω καθημερινά στο πετσί μου την σημερινή παιδεία στην πράξη και η γνώμη μου για αυτήν δεν είναι και η καλύτερη. Μαζί με την τριτοβάθμια εκπαίδευση που καταρρέει μέρα με τη μέρα βουλιάζει και η ελπίδα να αλλάξει πορεία και να ανακάμψει η κοινωνία. Αλήθεια πως περιμένουμε να αλλάξει η ζωή μας αν κομμάτι αυτής της αλλαγής δεν είναι η νεολαία; Αν η σκεπτόμενη και μορφωμένη νεολαία του 73 μας έφερε στο σήμερα δεν σας τρομάζει που θα μας οδηγήσει η σημερινή ελλιπώς μορφωμένη και κατευθυνόμενη νεολαία του σήμερα;
Στις πρόσφατές εθνικές εκλογές το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά αναμενόμενο ήταν. Μεγάλη μερίδα των 40άριδων και 50άριδων στήριξαν και πάλι το πελατειακό σύστημα που δημιούργησαν μαζί με τα δύο κόμματα εξουσίας των τελευταίων ετών ή τους καιροσκόπους τις εποχής μας, αντίθετα σημαντική μερίδα των νέων στράφηκε σε όχι και τόσο δημοκρατικές επιλογές. Ειλικρινά δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι το χειρότερο, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι η κοινωνία βράζει και έχουμε όλοι ευθύνη γι’ αυτό.
Εμείς σαν νέοι άνθρωποι λοιπόν πρέπει να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας και να χαράξουμε έναν νέο δρόμο που θα κάνει πράξη τα όνειρα και τα πιστεύω μας. Χωρίς παρωπίδες, χωρίς λανθασμένα πρότυπα που μας πασάρουν διάφοροι αλλά με ολοκληρωμένες , τεκμηριωμένες απόψεις και αντιλήψεις για τα θέματα του τόπου και της ευρύτερης κοινωνίας. Καλά τα σφηνάκια στα μπαράκια , τα λουλούδια στα μπουζούκια , οι καφέδες και τα ηλεκτρονικά αλλά αν δεν προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε την τελευταία μας, ίσως, ευκαιρία θα ήμαστε και εμείς στο ίδιο έργο θεατές… αν φυσικά υπάρχει η σκηνή.
www.apokaliptikeseidiseis.blogspot.com
